زینب محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: فرزندپروری دو محور عمده محبت و توجه (پاسخ)، انضباط و کنترل (درخواست) دارد و از تعامل این دو محور، چهار سبک فرزندپروری مقتدرانه، مستبدانه، سهل‌گیر (آسان‌گیر) و غافل (بی‌اعتنا)، متمایز می‌شود.
وی با بیان اینکه عوامل موثر بر شکل‌گیری و تشدید مشکلات رفتاری اختلالات روانشناختی فرزندان، عامل شخصی، هوش، ژنیتیک، خلق و خو، ویژگی‌های رفتاری و هیجانی تقریبا ثابت که محصول بارداری مادر و ژنتیک است و روش‌های مقابله‌ای است، گفت: در این خصوص عامل خانواده (سلامت روان، تعامل و تعارض والدین و سبک والدگری) و عامل محیطی (مدرسه، همسالان و وضعیت اقتصادی) نیز حائز اهمیت فراوانی است.
او افزود: اعتماد به نفس عمدتاً از ارزیابی دیگران نسبت به خودمان و توانایی‌ها شکل می‌گیرد. هر کودکی به همان اندازه برای خودش احترام و ارزش قائل است که اطرافیانش به ویژه والدینش برای او احترام و ارزش قائل هستند. بنابراین نقش والدین در شکل‌گیری اعتماد به نفس کودکان بسیار مهم است و به جرأت می‌توان گفت که اساسی‌ترین پایه‌ریز اعتماد به نفس کودکان والدین هستند.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، نشانه‌های کودک دارای اعتماد به نفس پایین را شامل خودتحقیری و بی‌ارزش دانستن خود، دوری از انجام کارهای جدید، دشواری در تصمیم‌گیری، نداشتن امید به آینده، تمایل زورگویی به بچه‌های کوچک‌تر از خود، احساس ضعف و تحت سلطه بودن در برابر همسالان خود، درباره خودش اطلاعات کمی به دیگران می‌دهد، گوشه‌گیری و شرکت نکردن در مهمانی‌ها و مجالس، بدگویی درباره همسالانش به ویژه کسانی که از او برتر هستند، داشتن اضطراب در رویارویی با شرایط جدید، کم‌حرفی در مدرسه و کلاس درس، نیازمند توجه و تشویق توسط دیگران، دارای ترس از شکست، مشکل در دوستیابی و حفظ دوستانش، آرزوی اینکه فرد دیگری باشد، برشمرد.
کارشناس سلامت روان اعتیاد و اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان، ویژگی‌های کودک دارای اعتماد به نفس بالا را شامل کودک برای خود ارزش و احترام قائل است، با دیگران به خوبی ارتباط برقرار می‌کند، به توانایی‌های خود اعتماد دارد، انتقاد را بدون احساس خشم و گرفتن حالت تدافعی می‌پذیرد، تجارب جدید را می‌پذیرد، توانایی تحمل شکست را دارد، می‌تواند احساساتش را ابراز کند، می‌تواند نظرش را برای دیگران بیان کند، در موقعیت‌های اجتماعی احساس راحتی و شادی می‌کند و در موقعیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند، عنوان کرد.
وی تشویق به جای تحسین، توجه به توانایی‌ها، مقایسه کودک با خود، فرآیندمداری و تشویق تلاش‌ها بجای توجه بر نتیجه، فعل را از فاعل جدا کنیم، دادن حق انتخاب، رعایت مرزهای نوجوان، کنترل محیط نه کنترل نوجوان، دیدن موضوعات از کاسه چشم نوجوان را از روش‌های بالا بردن عزت نفس و اعتماد به نفس در نوجوانان، ذکر کرد.
محمدی، اولین قدم برای برطرف کردن مشکلات رفتاری کودکان و پیشگیری از اختلالات را تعامل مثبت والد با کودک ذکر کرد و افزود: ایجاد و حفظ ارتباط خوب با فرزندان، مشارکت داشتن در زندگی و فعالیت‌های فرزندان، قانون گذاری در خانواده، نظارت داشتن بر فرزندان، توجه به دوستان، الگوی مناسب فرزندان بودن، تعامل مثبت همراه با عشق بی‌قید و شرط باعث ایجاد عزت نفس بالا می‌شود.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، تصریح کرد: عزت نفس واقعی این باور نیست که ما خاص و فوق‌العاده‌ایم. بلکه عزت نفس واقعی یعنی توانایی رها کردن و پاسخ به این سوال که «آیا من به اندازه کافی خوب هستم»؟
