علایم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی در بزرگسالان
به گزارش مشاور نیوز به نقل از خبرگزاری میگنا :
اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی، نوعی اختلال عصبی رشدی است که با اختلال عمکرد اجرایی و علایمی همچون نقص در توجه و تمرکز مشخص می‌شود. این اختلال معمولا در کودکی تشخیص داده می‌شود و اگر درمان نشود، فرد را در بزرگسالی به اختلال‌هایی همچون مشکلات ذهنی مانند اضطراب و افسردگی مبتلا می‌کند.
اگر علایم زیر را دارید، به این اختلال مبتلا هستید:
۱. تمرکز کوتاه‌مدت
افراد مبتلا به اختلال ADHD معمولا نمی‌توانند مدت طولانی روی کاری متمرکز شوند و همین ویژگی روی کارهای روزمره‌شان و حتی هنگام صحبت با دیگران تاثیر منفی می‌گذارد.
۲. بی‌حوصلگی دایمی
افراد مبتلا به این اختلال، بیشتر مواقع بی‌حوصله و کسل هستند و برای فعالیت به انگیزه‌های بسیار قوی نیاز دارند.
۳. احساس بیقراری
احساس بی‌حوصلگی معمولا به ناامیدی و بیقراری منتهی می‌شود که افراد مبتلا به اختلال ADHD گرفتار آن می‌شوند و گاهی این وضعیت آنقدر ادامه می‌یابد که آنها را پریشان و آشفته‌حال می‌کند.
۴. دایم دیر کردن
افراد مبتلا به این اختلال معمولا نمی‌توانند کارهایشان را به‌موقع انجام دهند و به جایی که می‌خواهند بروند سر وقت برسند. آنها گاهی آنقدر حواس‌شان به کارهای دیگر معطوف می‌شود که فراموش می‌کنند به‌موقع حاضر شوند و اغلب دیر می‌کنند.
۵. فراموش کردن جای اشیاء
افراد مبتلا به ADHD بیشتر مواقع جای لوازم و اشیاء را فراموش می‌کنند. ظرفیت حافظه کاری آنها که مسئول نگهداری موقت اطلاعات است، کمتر از حد معمول است و باعث می‌شود دایما جای اشیاء را گم کنند.
۶. به تعویق انداختن
سازماندهی و برنامه‌ریزی ضعیف و به تعویق انداختن کارها در علایم آشکار اختلال ADHD است. آنها معمولا کارهایشان را دقیقه ۹۰ انجام می‌دهند.
۷. تغییر شغل دایمی
به‌دلیل اینکه علایق بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به‌طور ناگهانی تغییر می‌کند، مدام در حال تغییر شغل هستند.
۸. روابط رومانتیک ناپایدار
بیشتر افراد به این اختلال، زود عاشق و زود فارغ می‌شوند. آنها معمولا نمی توانند روابط رومانتیک پایدار با کسی داشته باشند.
۹. اشکال در پیگیری دستورالعمل‌ها
برای پیگیری دستورالعمل‌ها باید بتوان به جزئیات توجه کرد که این کار از عهده افراد مبتلا به اختلال ADHD خارج است.
۱۰. شکوفا نشدن تمام استعدادهای فردی
به‌دلیل اینکه افراد مبتلا به این اختلال، قدرت تمرکز و توجه بسیار پایینی دارند و مدام تغییر علاقه می‌دهند نمی‌توانند از ظرفیت‌های خود بهره برده و تمام استعدادهای خود را شکوفا کنند.
۱. تمرکز کوتاه‌مدت
افراد مبتلا به اختلال ADHD معمولا نمی‌توانند مدت طولانی روی کاری متمرکز شوند و همین ویژگی روی کارهای روزمره‌شان و حتی هنگام صحبت با دیگران تاثیر منفی می‌گذارد.
۲. بی‌حوصلگی دایمی
افراد مبتلا به این اختلال، بیشتر مواقع بی‌حوصله و کسل هستند و برای فعالیت به انگیزه‌های بسیار قوی نیاز دارند.
۳. احساس بیقراری
احساس بی‌حوصلگی معمولا به ناامیدی و بیقراری منتهی می‌شود که افراد مبتلا به اختلال ADHD گرفتار آن می‌شوند و گاهی این وضعیت آنقدر ادامه می‌یابد که آنها را پریشان و آشفته‌حال می‌کند.
۴. دایم دیر کردن
افراد مبتلا به این اختلال معمولا نمی‌توانند کارهایشان را به‌موقع انجام دهند و به جایی که می‌خواهند بروند سر وقت برسند. آنها گاهی آنقدر حواس‌شان به کارهای دیگر معطوف می‌شود که فراموش می‌کنند به‌موقع حاضر شوند و اغلب دیر می‌کنند.
۵. فراموش کردن جای اشیاء
افراد مبتلا به ADHD بیشتر مواقع جای لوازم و اشیاء را فراموش می‌کنند. ظرفیت حافظه کاری آنها که مسئول نگهداری موقت اطلاعات است، کمتر از حد معمول است و باعث می‌شود دایما جای اشیاء را گم کنند.
۶. به تعویق انداختن
سازماندهی و برنامه‌ریزی ضعیف و به تعویق انداختن کارها در علایم آشکار اختلال ADHD است. آنها معمولا کارهایشان را دقیقه ۹۰ انجام می‌دهند.
۷. تغییر شغل دایمی
به‌دلیل اینکه علایق بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به‌طور ناگهانی تغییر می‌کند، مدام در حال تغییر شغل هستند.
۸. روابط رومانتیک ناپایدار
بیشتر افراد به این اختلال، زود عاشق و زود فارغ می‌شوند. آنها معمولا نمی توانند روابط رومانتیک پایدار با کسی داشته باشند.
۹. اشکال در پیگیری دستورالعمل‌ها
برای پیگیری دستورالعمل‌ها باید بتوان به جزئیات توجه کرد که این کار از عهده افراد مبتلا به اختلال ADHD خارج است.
۱۰. شکوفا نشدن تمام استعدادهای فردی
به‌دلیل اینکه افراد مبتلا به این اختلال، قدرت تمرکز و توجه بسیار پایینی دارند و مدام تغییر علاقه می‌دهند نمی‌توانند از ظرفیت‌های خود بهره برده و تمام استعدادهای خود را شکوفا کنند.
