دکتر «پیمان کامکار» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: انگ‌زنی صرفاً مربوط به افرادی که دچار یک سری مشکلات پایدار روان‌شناختی هستند، نمی‌شود بلکه ممکن است نسبت به افراد سالم جامعه هم این انگ‌زنی وجود داشته باشد.
وی در خصوص دلایل انگ‌زنی گفت: انگ‌زنی می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به تأثیر رسانه‌ها، دانش ناکافی و کم افراد و آموزش‌های نادرستی که شخص دریافت کرده، اشاره داشت، یکی از اصلی‌ترین دلایل انگ‌زنی دانش ناکافی و کم افراد است، افراد بر اساس اطلاعات کمی که دارند ممکن است به شخص برچسب‌هایی را بزنند، درصورتی‌که تشخیص یک اختلال روانی کار روان‌شناسان باتجربه و دانش است، آن‌ها کارکرد شخص را در حوزه‌های اجتماعی، شغلی و خانوادگی بررسی کرده و در نهایت یک تشخیص را ارائه می‌دهند. با این‌وجود بعد از تشخیص، روان‌شناس نیز حق برچسب‌زدن به فرد را ندارد.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه فرهنگیان به پیامدهای روانی انگ‌زنی اشاره کرد و افزود: از پیامدهای انگ‌زنی می‌توان به اضطراب، افسردگی، احساس شرم و گناه، کاهش عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس اشاره کرد، انگ‌زنی زمانی معنا پیدا می‌کند که فرد یک ویژگی خاص را ندارد، ولی افراد به او نسبت‌هایی را می‌دهند که متناسب با آن شخص نیست.
این روان‌شناس در خصوص مقابله با این شرایط گفت: ما نمی‌توانیم رفتار دیگران را کنترل کنیم و فقط مسئول رفتار خود هستیم، یکی از مهم‌ترین این کارها تنظیم روابط است، افراد باید به این فکر باشند که با کسانی ارتباط بگیرد که بتوانند به رشد او در جهت اهدافش کمک کنند، وقتی ما اهداف سالمی را برای خود تعیین کنیم احتمال اینکه دیگران بخواهند به ما برچسب بزنند کمتر می‌شود، اگرچه با وجود همه این کارها ممکن است افرادی پیدا شوند که به ما برچسب‌هایی نیز بزنند که بهترین کار پاسخ‌ندادن به آن‌ها است، از دیگر کارها می‌توان به افزایش مهارت جرأت‌ورزی اشاره کرد.
کامکار تأکید کرد: همان‌طور که جامعه نسبت به مشکلات جسمانی اطلاعات و آگاهی کافی ندارند، به همان نسبت و چه‌بسا بیشتر در حوزه مشکلات روان‌شناختی هم آگاهی کامل وجود ندارد، اگرچه این یک موضوع طبیعی است، چون آحاد جامعه نمی‌توانند در یک حوزه متمرکز شوند و آگاهی کاملی را پیدا کنند و تنها داشتن یک آگاهی حداقلی کافی است.
این روان‌شناس با تأکید بر اینکه جامعه به‌اندازه کافی در حوزه اختلالات روانی آگاهی ندارد، گفت: بی‌شک آگاهی می‌تواند موجب کاهش انگ‌زنی شود، افراد جامعه باید آگاه شوند که تشخیص مشکل روان‌شناختی کار هر کسی نیست.
کامکار به راهکارهای مقابله با انگ‌زنی اشاره کرد و افزود: همان‌طور که گفتیم آگاه‌سازی یکی از این راهکارها است که برای این کار ابزارهای مختلفی وجود دارد و رسانه‌ها یکی از آن ابزارها هستند و می‌توانند تأثیر بسزایی در این زمینه داشته باشند، راهکار دیگر تقویت رابطه است، یعنی شخص باید بتواند رابطه خود را با افراد مهم اطراف خود بهبود دهد، ایجاد رابطه تأثیرگذار است، هرچه روابط بهتر باشد میزان انگ‌زنی نیز کاهش می‌یابد.
این روان‌شناس ادامه داد: برخی از کارها نیز ممکن است به روابط ما آسیب بزند، برای مثال قضاوت، مقایسه‌کردن، بی‌احترامی، گوش‌ندادن، برچسب‌زدن، خشونت کلامی، باعث خراب‌شدن روابط می‌شوند، هرچه کیفیت رابطه بالاتر باشد میزان انگ‌زنی نیز به‌طورکلی کاهش پیدا می‌کند، همه این راهکارها مبنایی هستند.
