پریسا خسروتاش در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به تکنیک‌های مطالعه برای دانش‌آموزان، اظهار کرد: سبک‌های مطالعه، روش‌هایی هستند که دانش‌آموزان در یادگیری مطالب درسی از آن بهره می‌گیرند و به آن روش‌ها، بیشتر از روش‌های دیگر مطالعاتی گرایش دارند و بیشتر زمان‌های مطالعه خود را طبق آن سبک پیش می‌برند. از سویی دیگر، هر عملکرد و قابلیتی که توانمندی فرد را در مطالعه و دریافت نمرات مطلوب در آزمون‌ها، نمرات مطلوب مستمر کلاسی و نمرات مطلوب پایان ترم افزایش دهد، مهارت مطالعه موثر محسوب می‌شود.
وی با بیان اینکه سبک‌های مطالعه موثر باعث بهبود عملکرد تحصیلی دانش‌آموز خواهد شد و از افت تحصیلی دانش‌آموز پیشگیری می‌کند، گفت: پژوهش های حوزه روان شناسی مدرسه حاکی از رابطه مثبت و اثرگذار بین سبک‌های مطالعه و عملکرد تحصیلی موفقیت‌آمیز دانش‌آموز است. از سوی دیگر، یافته‌های پژوهشی، حاکی از آن است که سبک‌های مطالعه با خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموز رابطه مثبتی دارد و می‌تواند منجر به افزایش خودکارآمدی تحصیلی یادگیرنده شود و باور مثبت دانش‌آموز نسبت به خود، داشتن‌احساس خوشایندتر در محیط مدرسه و تجربه هیجانات تحصیلی مثبت تر در مدرسه و کلاس درس را ایجاد نماید.
بنابر اظهارات این درمانگر اختلالات یادگیری، سبک‌های مطالعه که براساس راهبردهای شناختی صورت می‌گیرند، به هر نوعی از رفتار یا عملکرد گفته می‌شود که دانش‌آموز ضمن فرایند یادگیری از آن بهره می‌گیرد و به دانش‌آموز کمک می‌کند تا داده‌های دروس را به خوبی دریافت کرده، در ذهن سازمان‌بندی کند و سپس خلاصه‌سازی بر روی آنها انجام دهد تا برای استفاده‌های بعدی به شکل مناسبی در دسترس او قرار داشته باشد. به عبارتی سبک‌های مطالعه از جمله مهارت‌هایی است که در سازمان‌دهی و کسب اطلاعات جدید، دسته‌بندی و مرتبط‌سازی اطلاعات جدید با اطلاعات قدیمی و آمادگی برای موفقیت در آزمون‌های پایان ترم و میان ترم، نقش ویژه‌ای دارند.
خسروتاش در ادامه، برخی از سبک‌های مطالعه و راهبردهای شناختی مرتبط با آنها را تشریح کرد و گفت: یکی از این راهبردها در یادگیری موضوعات غیر معنی‌دار مانند یادگیری فرمول ها و موارد غیر معنادار دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر چند که هدف اصلی در یادگیری و کسب اطلاعات در حوزه تعلیم و تربیت، ایجاد یادگیری معنادار مطالب است، اما گاهی لازم است یادگیرندگان برای رسیدن به هدف نهایی خود که کسب اطلاعات معنادار است، به تعدادی از اهداف بین راه هم مسلط شوند و در این مسیر تعدادی از مطالب غیر معنادار را حفظ کنند. این مطالب در ذات خود معنادار نیستند اما برای مطالب معنی‌دار سطح بالاتر خود، اساس و پایه‌های پر اهمیتی محسوب می‌شوند.
وی یک راه برای حفظ اطلاعات غیرمعنادار را روش «مطالعه همراه با فواصل» عنوان کرد و توضیح داد: در این روش، زمان مطالعه یادگیرنده به زمان‌های متفاوت تقسیم می شود و در چندین نوبت، اطلاعات مورد نظر مورد مطالعه قرار می گیرند. در این شکل از یادگیری، به دلیل کاهش خستگی ذهنی دانش‌آموز، انگیزه و اشتیاق ذهنی یادگیرنده جهت یادگیری مطالب، بیشتر می‌شود و از طرفی به دلیل استراحت‌هایی که بین عملکرد یادگیری در فواصل متفاوت وجود دارد، مطالب بهتر و کامل‌تر در حافظه ثبت و ضبط می‌شوند.
این روان شناس حوزه تحصیلی بیان کرد معمولا بعد از یادگیری، به میزانی فراموشی رخ می‌دهد اما در این روش به دلیل اینکه یادگیرنده در چند نوبت به یادگیری یک مطلب می‌پردازد، هر آنچه در بار قبل فراموش شده است را در نوبت بعدی، با سرعت بیشتری از بار قبل می‌آموزد، زیرا همیشه یادگیری مجدد یک مطلب، سریع‌تر و در زمان کوتاه‌تری نسبت به بار اول رخ می‌دهد.
این درمانگر اختلالات یادگیری، یکی دیگر از راه‌های به خاطر سپردن این نوع مطالب را تقسیم هر مطلب به بخش‌های کوچک‌تر و حفظ بخش‌های جداگانه این مطلب، در هر نوبت یادگیری دانست و گفت: زمانی که اطلاعات به بخش‌های متفاوت و کوچک‌تر تقسیم شوند، انتقال آنها به حافظه درازمدت آسان‌تر خواهد شد و با نظم و دسته‌بندی دقیق‌تر در طبقات کتابخانه‌ای حافظه درازمدت دانش‌آموز جای می‌گیرند.
خسروتاش افزود: چگونگی عملکرد مغز انسان به این صورت است که معمولا در زمان دریافت و به خاطرسپاری اطلاعاتی با حجم زیاد و طولانی با مشکل در فرایند پردازش مواجه می‌شود، اما وقتی این اطلاعات به تکه‌های کوچک‌تر و ساده‌تر تقسیم شده باشند با سهولت بیشتر، کیفیت بالاتر و نظم قانون‌مندتری در خاطر دانش‌آموز حفظ شده و ماندگاری و دوام طولانی‌تری در حافظه درازمدت وی خواهند داشت.
